İstediği Olmadığı Zaman Ağlayan Çocuklar

Mutluluk ve neşenin yansıması olan gülmek gibi ''ağlamak'' da doğal ve temel duygularımızdan olan üzüntü veya mu tsuzluk halinin dışa yansımasıdır.İnsanlığın gelişim sürecinde normal olarak karşılanması gereken bir duygu yansımasıdır. Fakat çoğu zaman ötelenen bir dışa-vurum yöntemi olarak benimsenmiştir.

"Markete gittiğimiz zaman istediğini almadığım için sürekli ağlıyor."

"Herkesin içinde beni rezil ediyor. Artık dayanamıyorum ben de ona bağırıyorum."

"Ağlamaları krize dönüştüğünde kolundan sürükleyip bulunduğumuz yeri terk etmek zorunda kalıyoruz."

"Ne söylersem söyleyeyim, ne yaparsam yapayım ağlaması sona ermiyor."

"Etrafımızdaki insanlar bize bakmaya başlıyor ve bu durum beni daha rahatsız ediyor ve sinirlendiriyor."

Bu ve benzeri kulağa tanıdık gelen anlarda ne yapılması gerektiği çoğu zaman anne-baba veya birincil bakım veren kişinin aklını karıştırmakta ve çocuğa karşı doğru tepki vermesine engel olmaktadır. Öncelikle ağlamanın normal bir davranış olduğunu kabul edip çocuğun gelişim evresinin tamamlanmasında fayda sağlayıcı bir dışa vurum yöntemi olduğunu kabul ederek devam etmeliyiz.

"Çocuklar ağladıkları zaman beyin fonksiyonları nasıl çalışır?"

Çocukların ağlama davranışını anlamlandırmada kolaylık sağlaması için beynimizin böyle anlarda nasıl çalıştığıyla ilgili bilgi edinmemiz ağlayan çocuğa verdiğimiz tepkilerin uygunluğunu anlamamızda fayda sağlayacaktır. Beynimiz sağ ve sol olmak üzere iki yarım küreden oluşmaktadır. Fakat bu aşamada biz beyni daha çok aşağıdan yukarıya doğru inceleyeceğiz. Alt beyin olarak tanımladığımız boynumuzun üst tarafından boyun kemiğine kadar olan kısım, temel fonksiyonlardan, dürtülerden, güçlü duygulardan ve doğuştan gelen tepkilerden sorumludur. Üst beyin ise alnımızın gerisindeki bölümlerden oluşur ve alt beyinden farklı olarak dünyamız hakkında daha kapsamlı bir bakış açısına sahip olmamızı sağlar. Düşünmek ve hayal kurmak gibi daha karmaşık zihinsel işlemleri gerçekleştirmemizi sağlar. Üst beynin en geç gelişen kısımlarından biridir dolaysıyla çocuklarda gelişimi tamamlanmamıştır. Bu yüzden karşılaştıkları bazı zorluklar karşısında plan yapmaları ya da düşünerek mantıklı tepkiler vermeleri yerine ağlama krizleri ya da öfke nöbetleri geçirebilirler.

''Çocuğumuzla bu aşamada iletişim kurarken nelere dikkat etmeliyiz?''

Öncelikli olarak çocuğunuzla iletişime onun dünyasına dahil olarak başlayabilirsiniz. Bu dünyaya katılım onlarla kurulan göz temasından başlar. Yukarıdan aşağı değil aynı seviyede, yüz yüze gelerek iletişim sağlanmasını gerektirmektedir. Anne-babalar dizlerinin üstünde veya çömelerek çocukla aynı hizaya gelip konuşmasına başlamalıdır. Ağladığı zaman bir an önce susması için o anki duygusunu engelleyip duygunun yarıda kalmasına neden olmamalı ya da yaptırmak istediğini sırf susması için yapmamalıyız. Çocuğunuza onu anladığınızı hissettirmelisiniz. Onda gördüğünüz duygu durumunu bir ayna görevi görerek kelimelerle ifade ederek edebiliriz; ''Sana o oyuncağı almadığım için çok üzgünsün ve onun için ağlıyorsun''. Bu davranışından hoşlanmadığınızı söyleyip yaptığı davranışının sonucunda ne gibi durumlarla karşılaşacağını kesin ve net cümlelerle belirtmelisiniz; ''Eğer bu oyuncağı almam için ağlamaya devam edersen bu hafta tabletin ile oyun oynama hakkını kaybetmiş olacaksın''. Böylece çocuklar sergiledikleri davranışlarının olumlu ya da olumsuz sonuçları olduğunu öğrenerek ağlayarak istediklerini yaptıramayacaklarını deneyimlemiş olacaklardır. Ağlaması sona erdiğinde çocuğunuz da sarılmak istiyorsa ona sarılabilir ve sizi dinlediği için bu olumlu davranışından dolayı mutlu olduğunuzu ifade edebilirsiniz.

Yetişkinlerin de çoğu zaman duygularının dışa vurumunda zorlandıklarını düşündüğümüzde çocuklar için bu durum hiç de kolay olmayacaktır.Bunun için çocuklarınızı anladığınızı belirten cümleler dile getirerek onlara bu yolda yalnız olmadıklarını hissettirebilirsiniz.

KAYNAK

1) SIEGEL D. J., BRYSON T., Bütün Beyinli Çocuk,Koridor Yayıncılık, İstanbul 2016, 65-74.

Psikolog Tuğba İBRAHİMAĞAOĞLU

Crying child when s/he does not get want

Crying is one of our natural reactions to basic emotion which is sadness and unhappiness like laughing for joy and happiness. It is a normal reflection of an emotion that should be should be accepted as natural in the development process of humanity. However, it assimilates an exclusion method of manifestation in most of the time.

S/he constantly cries because I don't get what she wants when we go to the market.

It makes me disgraceful in everybody. I can't endure it anymore and I yell at him/her.

When crying turns into a crisis, we have to drag him by the arm and leave the place where we are.

Whatever I say, whatever I do, s/he doesn't stop crying.

People around us are starting to look at us, and this irritates me even more.

What to do in moments that sound familiar to this and like these often confuses parents and primary caregiver and prevents them from reacting properly to the child. Initially, we start to work that accepts crying isn't an abnormal behavior. We should continue to accept that it is a helpful method of manifestation for complete to our child's development stage.

"How do brain functions work when children cry?"

Some information about how our brain works at these moments will benefit from the suitability of our responses to them and make it easier to understand children's emational manifestation of “crying”.Our brain consists of two hemispheres; right and left. However, at this stage, we will examine the brain mostly from bottom to top. We define as the lower brain; the part to the top of our neck through the neck bone. It responsible from basic functions, impulses, strong emotions, and innate responses. The upper brain consists of parts of behind our forehead and unlike the lower brain, it provides us to have a more comprehensive perspective on our world. Also, the upper brain provides to actualize complicated mental processes like thinking and dreaming. It doesn't complete development in children because the upper brain is one of the late developer brain part(1). Therefore, children might start to show crying jags and have tantrums instead of planning and action in logic whenever they have to handle difficult situations.

"What should we pay attention to when communicating with our child at this stage?"

First of all, you can start communicating with your child as a part of his world. Participation in this world requires eye contact with them should be provided mutually, not from above. Parents should knell down and be ready for alignment with the child before start talking. They shouldn't prevent or interrupt his/her instant emotion and meet his/her wants to quickly stop crying. Also, parents should make your child feel that you are the one who understands him/her. You should continue expressing with words like a mirror what you see in a child's emotional state."You are very upset because I did not buy you that toy and you are crying for it". You should state with certain and clear sentences what kind of situations you will encounter as a result of your behavior, saying that you do not like this behavior; "If you continue to cry for getting this toy, you will lose your right to play with your tablet this week". Thus, children will learn that their behaviors have positive or negative consequences, and they will experience that cannot do what they want by crying. If s/he does not prevent you to hug your child when it cries, you can express that you are happy with this positive behavior as it listens to you.

When we think that adults often have difficulties in expressing their feelings, this will not be easy for children. Therefore, you can make your children feel that they are not alone in this way by saying some sentences that you understand them.

REFERENCE

1) SIEGEL Daniel J., BRYSON Tina, The Whole-Brain Child, Koridor Publishing, İstanbul 2016, 65-74.

Psychologist Tuğba İBRAHİMAĞAOĞLU